lalalala.reismee.nl

Trans-Siberisch

Trans-Siberisch

Het is middernacht wanneer Jan, Harm, Jill en ik nog even de trein verlaten om het station van Novosibirsk te bezichtigen. De veertigers uit Nederland waren die avond in onze coupé op bezoek voor een gezelschapsspelletje. Voor het pastelgroene stationsgebouw staan 2 beelden. Een vader met zoon op de schouder en een moeder met dochter aan de hand wuiven de bezoeker toe. Beelden zoals deze hebben we tijdens onze haltes in Rusland wel meer gezien. Na Sint-Petersburg namen Jill en ik de nachttrein naar Moskou. Voor ons was Moskou vooraf louter de vertrekplaats van de Trans-Mongolische express. Het sprak ons veel minder aan dan de culturele hoofdstad Sint-Petersburg. Achteraf zijn we blij dat we er 2 dagen geweest zijn. Veel meer dan Sint-Petersburg, wat een erg Europees aandoende stad is, ademt Moskou nog Sovjet-Unie uit. Ons hotel lag in het 'hotel district', buiten het centrum. De appartementsgebouwen zagen er voornamelijk vervallen uit. Wandelend door de botanische tuin die vlakbij gelegen was, kwamen we uit in een vreemd soort park. De dag nadien leerdden we van de gids dat het om een 'park of historic achievement' ging (op wikipedia te vinden als "All Russia Exhibition Centre"). Het complex van paviljoenen werd opgezet om de verwezenlijkingen van de Sovjet-Unie met zijn verschillende staten te tonen. Nog voor het goed en wel af was, implodeerde de Sovjet-Unie. Één van de parels van het park is een gigantische fontein met 16 gouden vrouwenbeelden. De Sovjet Golden girls. Elke vrouw is getooid met lokale klederdracht en draagt in haar handen een typisch product van de staat die ze vertegenwoordigd. Tesamen staan ze symbool voor de vriendschap tussen de Sovjetstaten. Later zullen zowel onze gids als onze chauffeur ons zeggen dat de jeugd er misschien aan herinnerd kan worden dat in het Sovjettijdperk niet alles slecht was. “There was no war and we had friendship”. Ja, 'friendship' en Siberische strafkampen denk ik bij mezelf. Tegelijk begrijp ik zowel de nuance als de romantisering van het verleden. Tijdens Manifesta zagen we een reusachtige installatie. Een nagemaakt flatgebouw, een viertal verdiepingen hoog. De voorgevel in puin, je kijkt zo binnen in de verschillende appartementen. Die zijn erg gelijkend en typisch voor de tijd van weleer. Een tafel, een stoel, een telefoon. Enkel de schilderijen aan de muur zijn verschillend. Van erg klassiek tot erg modern. Het gebouw is een metafoor voor hoe we geschiedenis kunnen lezen. Het is achter de façade dat we de kleine werkelijkheden vinden. En die zijn individueel. Je blik wordt sterk bepaald door je positie in de samenleving, standplaatsgebondenheid noemde mijn leraar geschiedenis dat. Ik moet er opnieuw aan denken.

Sedert Belarus hebben we niets anders gezien dan vaak armoedige maar kleurrijke huizen en gebouwen. Elk huisje met een groententuin en vaak bloemen. Tussendoor 3000 kilometer berkenbomen. Ter hoogte van Novosibirsk dan eindelijk wat afwisseling: heuvels, grasland, nog steeds berkenbomen en stilaan meer naaldbomen. We voelen dat de Trans-Mongolische trein die we hebben genomen pas tegen het einde een ander traject kiest dan de Trans-Siberische. Het wordt steeds kouder. Het is een meevaller dat we onze 4-persoonscoupé nog steeds voor ons alleen hebben. De extra dekens van de andere bedden komen 's nachts goed van pas.

Een oude man passeert de open deur van onze coupé en houdt halt. “Hi, where are your from?”. Een minuut later zit Üle uit Noorwegen naast ons. Hij maakt deze treinrit voor de tweede maal. De vorige keer was in 1969. “More traffic now in Moscow”. Hij maakt deel uit van een groep van 22 Noren die in Irkutsk een eerste stop maken. Reizen in groep staat hem niet zo aan. Je hebt vooral contact met mensen binnen je groep. Maar goed, hij is 82 dus alleen reizen was niet meer zo evident. Ons leek hij 10 jaar jonger. Zijn eerste 'Transsib' was van Japan, over Rusland westwaarts. “I missed a sunset, that's why I look younger”, glimlacht hij.

De nachten op de trein duren lang: de koude, de harde bedden, de trein die met horten stoten over de Russische sporen davert. Maar de 4 dagen vliegen voorbij. Je kijkt of en hoe het landschap verandert, tuurt naar de huizen en hun bewoners langs de spoorlijn, eet, drinkt en leert je medepassagiers beter kennen. De ochtend van onze stop in Irkutsk staan we met z'n allen al vroeg in het gangpad. De immer enthousiaste Suzie uit Beijing, haar fotograferende echtgenoot Jason, Michel uit Maldegem, de onhandige Kees wiens lengte Jill goed van pas kwam toen ze het raam van onze coupé langs buiten wilde poetsen en Jan en Harm die geregeld hun eersteklasse coupé verruilden voor een praatje met de buren uit tweede klasse. Zodra het meer in zicht is, begint iedereen als een gek te fotograferen. Nadien blijkt dat het meer – België past er 2 keer in, het is het grootste bovengrondse zoetwatermeer ter wereld – wel 4 uur lang te zien is vanuit de trein. We rijden er zo dicht langs dat je het water bijna kan scheppen. Het verdere traject richting Ulan Ude en de Mongoolse grens is wondermooi. Gedaan met berkenbomen, de Mongoolse bergen zijn in zicht.

Jillie the Kid

Over Mongolië hadden we vooraf niets dan goeds gehoord en dat bleek volstrekt terecht. 3 maal zo groot als het Verenigd Koninkrijk met minder dan 3 miljoen inwoners. De helft daarvan woont in hoofdstad Ulaan Bator, wat een idee geeft van de enorme ruimte die overblijft voor bergen, bomen, paarden, yaks, valken, adelaars, grondeekhoorns... Het is een landschap dat moeilijk te beschrijven is. We kunnen het alleen maar aanraden en dat nog voor we de Gobi in trekken.

Mongolië ligt hoog boven de zeespiegel. De zon klimt 's morgens razendsnel omhoog. Hoewel er steeds een fris windje is, moet je toch opletten dat je niet verbrandt. Meestal is de hemel staalblauw, geen wolk te zien. De nachten zijn koud, ook in de zomer. Gelukkig wordt de gertent waar we de eerste 2 nachten verblijven voor het slapengaan flink warm gestookt. Je kan er dan naakt een dansje in doen (wat Jill uiteraard niet nalaat). In de loop van de nacht koelt het snel af maar dan maak je dat je in je warmste pyjama onder drie lagen dekens ligt. Als je het landschap zo ziet, dan bekruipt je al snel de zin om een lokaal paardje te bestijgen en je helemaal in Mongolië te voelen. Jill is allergisch, maar dat houdt haar niet tegen. We hebben een mondmasker bij voor de luchtvervuiling in Beijing. Dat dient net zo goed om paardenallergenen tegen te houden. Ook dag 2, na een hele dag wandelen en klimmen in de zon, wou Jill er graag nog een uurtje paardrijden aan breien. Zij dus weg, de ondergaande zon tegemoet en tijd voor mij om wat aan ons reisverslag te werken.

Reacties

Reacties

Kim

Zoals jij het neerschrijft, is het alsof ik zelf stiekem mee aan het reizen ben :-))
** heerlijk**
Geniet ervan, ik kijk al uit naar het volgend verslag en de fotookes!!
Xxxx van ons 4

T Esther

Hey Marcia,
Jouw reisverslag over Mongolie en de documentaire die ik hierover ooit zag komen volledig overeen. 't Zal wel onvergetelijk zijn. Kijk al uit naar het volgende verslag met de nodige foto's.
groetjes , ook aan Jill
xxx

ine

hey Marcia

wat fijn om zo van jou te horen, mooi verslag, ik droom erbij weg. Veel plezier nog x

Benny

Hey Jill en Marcia,
Blijkbaar hebben jullie het naar de zin daar! vergeet Jill niet af en toe in te tomen he Marcia, want het word nog een lange zware reis. Hopelijk heb je niet teveel last van dat paardje Jill! En dat paardje van jou, maar dat zal wel meevallen denk ik :-)
Dikke Knuffel

Micha

Heerlijk om jouw verslagen te lezen en de foto's van Jill te zien. Ik reis stiekem mee en geniet er elke seconde van!

Sebastian

Erg leuke blog, Marcia! Keep 'em coming.

Mijn verschrikkelijkste nachten ooit spendeerde ik ook op dieseltreinen in Oekraïne. Kedeng kedeng ging m'n kop op en neer.

Groetjes daar en geniet van het prachtige Mongolië. Hoop alleen dat jullie bij de nomaden geen schapentoogballen moeten eten ter initiatie zoals een vriend van me enkele jaren geleden :)

Flor en Abdon

Genieten ervan.

Mooi om jong te zijn en zulke dingen te kunnen doen.
Wachten op de verschijning van jullie eerste boek.
Dikke knuffel

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Tiara Tours